Πληροφορηθήκαμε από κάτοικο της γειτονιάς ότι μέσα στο σπήλαιο, που υποστήριζε ότι χρησιμοποιήθηκε σαν καταφύγιο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (αν είχε πράγματι αποκαλυφθεί τότε η είσοδος), έχασαν τη ζωή τους αρκετοί άνθρωποι, και επέμενε για την παρουσία «ψυχών» στον χώρο, όπως και για τη μαύρη σκιά ενός κοντού άντρα που τον επισκέπτεται κάθε βράδυ! Οι αστικοί θρύλοι λοιπόν ότι είναι στοιχειωμένο ή και ότι καταλήγει σε διπλανές συνοικίες ή και χιλιόμετρα μακριά (Καστέλα ή Ικόνιο Περάματος) έδιναν και έπαιρναν ως τώρα, όμως η αλήθεια φάνηκε αρκετά πιο ταπεινή. Μπροστά μας παρουσιάστηκε μια σπάνια -για τοποθεσία εντός αστικού ιστού- ελικοειδής και έντονα επικλινής μέχρι και κατακόρυφη φυσική καταβόθρα μέγιστου βάθους 20 μέτρων μέχρι τη στάθμη της λίμνης που σχηματίζεται στον πυθμένα. Το υποβρύχιο βάθος άγνωστο, αλλά και αδύνατον να εξεταστεί, καθώς το σπήλαιο πολύ δυστυχώς είναι βεβαρυμένο από εισροές λυμάτων, πιθανώς όχι παράνομες όπως φαίνεται να είναι η σύνδεση του αγωγού των ομβρίων, αλλά που προέρχονται από φυσικές διαρροές των βόθρων ή του δικτύου αποχέτευσης.