Μπορεί οι τράπεζες να δημιουργήσουν μοναδικά χρήματα από το τίποτα; –

Οι θεωρίες και τα εμπειρικά στοιχεία

Richard A. Werner

International Review of Financial Analysis,
Volume 36, December 2014, Pages 1–19

doi:10.1016/j.irfa.2014.07.015

sciencedirect.com/science/article/pii/S1057521914001070

Περίληψη

Αυτή η εργασία παρουσιάζει το πρώτο εμπειρικές αποδείξεις στην ιστορία του τραπεζικού σχετικά με το ζήτημα του κατά πόσον οι τράπεζες μπορεί να δημιουργήσει τα χρήματα από το τίποτα.

Η τραπεζική κρίση έχει αναβιώσει το ενδιαφέρον σε αυτό το θέμα, αλλά είχε παραμείνει εκκρεμή.

Τρεις υποθέσεις αναγνωρίζονται στην βιβλιογραφία. Σύμφωνα με τη θεωρία της χρηματοπιστωτικής διαμεσολάβησης των τραπεζών, οι τράπεζες είναι απλώς μεσάζοντες όπως και τα άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εκτός τραπεζών, συλλέγει τις καταθέσεις που στη συνέχεια δανείζονται.

Σύμφωνα με την κλασματική αποθεματικό θεωρία των τραπεζών, οι ιδιωτικές τράπεζες είναι απλή ενδιάμεσους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που δεν μπορούν να δημιουργήσουν τα χρήματα, αλλά συλλογικά καταλήγουν δημιουργώντας χρήματα μέσω συστημικής αλληλεπίδρασης.

Μια τρίτη θεωρία υποστηρίζει ότι κάθε άτομο τράπεζα έχει τη δύναμη να δημιουργήσει τα χρήματα «από το τίποτα» και κάνει έτσι όταν χορηγεί πίστωση (η θεωρία της δημιουργίας πίστωσης των τραπεζικών).

Το ερώτημα που από τις θεωρίες είναι σωστές έχει εκτεταμένες συνέπειες για την έρευνα και την πολιτική.

Παραδόξως, παρά τη μακροχρόνια διαμάχη, μέχρι τώρα δεν υπάρχει εμπειρική μελέτη έχει δοκιμαστεί τις θεωρίες.

Αυτή είναι η συμβολή της παρούσας εργασίας.

Μια εμπειρική δοκιμή διεξάγεται, σύμφωνα με την οποία τα χρήματα που δανείστηκε από μια συνεργαζόμενη τράπεζα, ενώ εσωτερικά αρχεία της είναι υπό παρακολούθηση, για να διαπιστωθεί αν κατά τη διαδικασία της λήψης του δανείου στη διάθεση του δανειολήπτη, η τράπεζα μεταφέρει αυτά τα κονδύλια από άλλους λογαριασμούς εντός ή εκτός της τράπεζα, ή εάν δημιουργούνται νέα. Η μελέτη αυτή καθιερώνει για πρώτη φορά εμπειρικά ότι οι τράπεζες δημιουργούν μοναδικά χρήματα από το τίποτα.

Η προσφορά χρήματος δημιουργείται ως «νεράιδoσκόνη» που παράγονται από τις τράπεζες μεμονωμένα, «από το πουθενά» ….

5.2. Τα εμπειρικά στοιχεία: τη θεωρία της δημιουργίας πίστωσης που υποστηρίζονται

Η δεύτερη συνεισφορά της παρούσας εργασίας ήταν να υποβάλει έκθεση για την πρώτη εμπειρική δοκιμή των τριών κύριων υποθέσεις μελέτης. Έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία σε ένα πραγματικό κόσμο ρύθμιση του δανεισμού από μια τράπεζα και εξετάζει την πραγματική εσωτερική τράπεζα λογιστική ανεξέλεγκτα πραγματικό περιβάλλον.

Εξετάστηκε κατά πόσον στη διαδικασία του να κερδίσετε χρήματα στη διάθεση του δανειολήπτη, η τράπεζα μεταφέρει αυτά τα κονδύλια από άλλους λογαριασμούς (εντός ή εκτός της τράπεζας). Κατά τη διαδικασία της λήψης δανείζονται χρήματα διαθέσιμα στον τραπεζικό λογαριασμό του οφειλέτη, διαπιστώθηκε ότι η τράπεζα δεν μεταφέρει τα χρήματα μακριά από άλλες εσωτερικές ή εξωτερικές λογαριασμούς, με αποτέλεσμα την απόρριψη τόσο της κλασματικής θεωρία των αποθεματικών και τη θεωρία της χρηματοπιστωτικής διαμεσολάβησης.

Αντ ‘αυτού, διαπιστώθηκε ότι η τράπεζα πρόσφατα «εφευρέθηκε» τα κεφάλαια από την πίστωση στο λογαριασμό του δανειολήπτη με μια κατάθεση, αν δεν υπάρχει τέτοια κατάθεση έλαβε χώρα. Αυτό είναι σύμφωνο με τις απαιτήσεις της θεωρίας δημιουργία πίστωσης.

Έτσι, μπορεί τώρα να πούμε με σιγουριά, για πρώτη φορά – ενδεχομένως σε 5000 χρόνια ιστορίας της τραπεζικής – ότι έχει εμπειρικά αποδειχθεί ότι κάθε μεμονωμένης τράπεζας δημιουργεί πιστωτικά και τα χρήματα από το τίποτα, όταν εκτείνεται αυτό που ονομάζεται «τράπεζα δάνειο’.

Η τράπεζα δεν δανείζει οποιοδήποτε υπάρχον χρήματα, αλλά, αντίθετα, δημιουργεί νέο χρήμα.

Η προσφορά χρήματος δημιουργείται ως «νεράιδoσκόνη» που παράγονται από τις τράπεζες από το πουθενά air.32

Οι συνέπειες είναι εκτεταμένες.

ac.els-cdn.com/S1057521914001070/1-s2.0-S1057521914001070-main.pdf?_tid=52a3a6ca-6b5e-11e6-8176-00000aab0f27&acdnat=1472196533_b1af1b1c8f2ae36848ea547fea17419d

International Review of Financial Analysis,
Volume 36, December 2014, Pages 1–19

doi:10.1016/j.irfa.2014.07.015

sciencedirect.com/science/article/pii/S1057521914001070