«Εκεί, μες στις ανήλιαγες σπηλιές, δεχόντουσαν να θαφτούν τα πιο φωτεινά πνεύματα για χάρη της τέχνης και της επιστήμης. Εκεί μέσα γινόταν η μύησή τους κι εκεί μάθαιναν τον τρόπο να συνεννοούνται μεταξύ τους, μεταβιβάζοντας τη σκέψη τους χωρίς να χρησιμοποιούν ομιλία. Εκεί μάθαιναν κι ένα σωρό άλλες μαγικές αγωγές και τελέσματα. (...) Στα μάρμαρα, που αποτελούν τα τοιχώματά τους, είναι χαραγμένοι ολόκληροι κατάλογοι με τα ονόματα των σοφών, που κάποτε πέρασαν από το απόκρυφο αυτό διδασκαλείο. (...) Είναι χαραγμένα επίσης και τα ονόματα των επισκεπτών, τούτων των μυστικών σπουδαστηρίων, καθώς και −με δυο λόγια− οι εντυπώσεις τους απ' την επίσκεψη» (Ταξίδι στην Ελλάδα, σ. 190).

«Υπάρχουν ακόμα στους τοίχους [των σπηλαίων κάτω από τα λατομεία] επιγραφές, παραστάσεις και σύμβολα, που όμοιά τους μπορείς να δεις μόνο στον οβελίσκο που 'ναι στημένος μπροστά στο Ατ Μεϊντάν, στην Ισλαμπόλ» (Ταξίδι στην Ελλάδα, σ. 190). Να επισημάνω τη σύμπτωση της αναφοράς περί αιγυπτιακών επιγραφών με την ύπαρξη της δέλτου των νεοτέρων λαξευμάτων. Όμως, μήπως κάποιος πήρε την ιδέα ακριβώς από τον Εβλιά Τσελεμπί;