Ήταν καλοκαίρι και παραθερίζαμε με τους δικούς μας στην Κρήτη (Αγ.Νικόλαος). Είχαμε νοικιάσει ένα σπίτι. Κάποιο βράδυ λοιπόν, την ώρα που η φύση ησυχάζει (όπως θα έλεγε και ο ποιητής) πετάχτηκα μαζί με τον αδελφό μου από το κρεβάτι. Ακούγαμε και οι δύο ψαλμωδίες να περνάνε απέξω από την πόρτα και άλογα με άμαξες. Όπως καταλαβαίνετε τρομάξαμε και τρέξαμε (γιατί ήμασταν περίπου 12-13 ετών) στους γονείς μας. Η μητέρα μου κοίταξε από τις γρίλιες του παντζουριού και φυσικά δεν υπήρχε τίποτε. Το άλλο πρωί που το συζητάγαμε και με τη μητέρα μου μας εκμυστηρεύτηκε ότι το είχε ακούσει κι εκείνη κάποια άλλη στιγμή. Ρωτήσαμε επίσης και κάτι γερόντισσες στη γειτονιά και μας είπαν ότι έχει συμβεί πολλές φορές αυτό κι ότι ήταν ο Άγιος Γεώργιος ο οποίος συνόδευε τις ψυχές στον ουρανό