20 Σεπτεμβρίου 2004 10 το βράδυ. «Δεν θα το πίστευα αν δεν το έβλεπα και τελικά το είδα» θυμάται ο μάρτυρας. «Έβρεχε καταρρακτωδώς ενώ έπεφταν αστραπές και κεραυνοί. Ήμουν στο μπαλκόνι παρακολουθώντας την καταιγίδα με την κοπέλα μου, όταν και οι δύο είδαμε ένα πράγμα τριγωνικού σχήματος να περνά από μπροστά μας σχεδόν 150 πόδια μακριά. Το πράγμα είχε διαγώνιο μόνο 10-15 πόδια. Δεν είχε κανένα ευδιάκριτο χρώμα εκτός από τρία φώτα χρώματος μουντού πορτοκαλί σε κάθε γωνία. Η κοπέλα μου συνέχισε να παρακολουθεί ενώ εγώ έτρεξα να πάρω τα κιάλια μου και όταν τα σήκωσα για να το δω το πράγμα άλλαξε κατεύθυνση προς αριστερά και εκτός του πεδίου οράσεώς μου. Το βλέπαμε για σχεδόν 15 δευτερόλεπτα. Δεν ήταν αεροπλάνο. Ήταν σε αντίθεση με όλα όσα έχω διαβάσει ως τώρα. Πολύ αργό και πολύ μικρό. Ήτανε 12 μίλια μακριά από το κοντινότερο αεροδρόμιο και δεν ήταν σε αεροδιάδρομο. Πετούσε σχεδόν πενήντα πόδια πάνω από το έδαφος… Ακούγεται πολύ παράξενο αλλά το πράγμα έμοιαζε σχεδόν σαν εκείνους τους πίνακες που αν τους δεις από λάθος γωνία δεν τους βλέπεις. Δεν είμαι τρελός αλλά ακούγομαι σαν να είμαι».