Μεγάλωσα σε μία περιοχή, σε μία πολυκατοικία στην περιοχή της Ελευσίνας που ζούσαν και ζουν ακόμη 19 οικογένειες. Από τις 19 οικογένειες οι 13 έχασαν τα παιδιά τους. Δεν γνωρίζαμε καν αν είναι χτισμένη η πολυκατοικία πάνω σε κάποιο χώρο, σε κάποιο νεκροταφείο, σε κάποιο αρχαιολογικό χώρο. Η Ελευσίνα είναι γεμάτη απʼ όλα αυτά, το γνωρίζουμε. Εγώ έζησα από τα 5 μου χρόνια μέχρι και τα 25 εκεί. Έχασα όλους τους φίλους μου, όσοι υπήρχαν στη πολυκατοικία, μαζί και ο αδερφός μου, και στα 24 μου χρόνια απέναντι ακριβώς από τη πολυκατοικία κάνανε μία ανοικοδόμηση μιας νέας πολυκατοικίας. Είχανε μαζευτεί κάποιοι αρχαιολόγοι και βρήκανε κάποια μνημεία. Πήγα να δω από περιέργεια και ήτανε ένας τάφος μικρού παιδιού και ο αρχαιολόγος ο ίδιος έλεγε ότι υπάρχουν άλλοι 3-4 τάφοι που πρέπει να κάνουν την ανασκαφή, και αρχίζει το νεκροταφείο εδώ και τελειώνει εκεί. Και δείχνει την πολυκατοικία που μένω. Το μισό νεκροταφείο των παιδιών μεταφέρθηκε σε μουσείο στην Ελευσίνα. Εγώ δεν θεωρώ τυχαίο μετά από όλα αυτά, δηλαδή να έχουν χαθεί τόσα παιδιά, κάποιος αυτοκτόνησε στη πολυκατοικία αυτή, 25 χρονών, οι φίλοι μου οι κολλητοί ο πρώτος ήταν 7 χρονών όταν πέθανε. Όλοι αυτοί έμεναν στη πολυκατοικία. Ένα άλλο παιδί 4 χρονών σκοτώθηκε, ο αδερφός μου πέθανε από έμφραγμα 32 χρονών ο οποίος όμως δεν έμενε σε αυτή τη πολυκατοικία αλλά μέναμε εμείς. Πάρα πολλά παιδιά. Εν τω μεταξύ, θέλω να σας υπογραμμίσω, πως αυτός που έχτισε τη πολυκατοικία έχασε τα δύο του παιδιά από την ώρα που την έχτιζε και ένας που έβαζε τα πλακάκια έχασε τη κόρη του μόλις τελείωνε η πολυκατοικία. Αυτά είναι από έρευνα που έκανα εγώ από περιέργεια και μόνο.