Στην σημερινή Οδό Ευριπίδου, βρίσκεται ο Αγ. Ιωάννης στην Κολώνα. Δίπλα, δεξιά του, ήταν ο Αγ. Ιωαννης Πρόδρομος και δεξιά αυτού οι Αγ. Απόστολοι στα Μάρμαρα, δυο εκκλησάκια που έχουν εξαφανισθεί εντελώς. Σήμερα υπάρχει μόνο ο πρώτος. Ένας Κορινθιακός κίονας, που γύρω του έχει κτισθεί η Εκκλησία, είναι το σύμβολό της. Σε αυτή την τοποθεσία μάλλον, παλαιότερα, ήταν ένα Ασκληπιείο. Η περιοχή ονομαζόταν ‘πλάτωμα των Αγίων Ολύμπων ή Κολύμπων’. Πολλές οι υποθέσεις που προσπαθούν να απαντήσουν το γιατί ονομαζόταν έτσι. Ο Δημήτρης Καμπούρογλου, από τον οποίο αντλούμε τα στοιχεία, θυμάται ένα κλέφτικο τραγούδι που έλεγε : «Στον Όλυμπο στον Κόλυμπο...»... Ισως οι δυο λέξεις κάποτε να ταυτίζονταν... Στο 4ο φύλλο των Αναργυρίων Αποσπασμάτων αναφέρεται η εξής περικοπή: «... Οι Σκύθαι ορμήσαντες πανστρατιά και φθάσαντες και εις τας Αθήνας, ελεηλάτησαν .., καίοντες δένδρα και κρημνίζοντες ναούς, ότε και έξ στήλας του Κολυμπίτου έρριψαν». Και αναρωτιόμαστε μαζί με τον Καμπούρογλου: Να εννοούσε ο συγγραφέας ‘Ολυμπιείου’, ή αυτός εδώ ο κορινθιακός κίονας του Αγ. Ιωάννου, να είναι απομεινάρι ενός ναού που υπήρχε την αρχαία εποχή, και το κείμενο των Αποσπασμάτων να αναφερόταν σε αυτόν; Επειδή το εκκλησάκι είχε την φήμη πως θεραπεύει τις ‘θέρμες’ και βρίσκεται ακόμη μια καταγραμμένη προσευχή της Μοναχής Μακαρίας, η οποία περιλαμβάνει και κάποια ‘μυστικά γράμματα’, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε πως το ‘Κόλυμποι’ έχει άμεση σχέση με την θεραπεία, και πως εκεί βρισκόταν πραγματικά στην αρχαιότητα, κάποιο Ασκληπιείο. Άλλωστε το φίδι – σύμβολο του Ασκληπιού, ανήκει στην οικογένεια των ‘Κολουμβρίδων’ [και λέγεται Ελαφίς]. Επειδή οι ‘θέρμες’ οι πυρετοί όπως θα λέγαμε σήμερα, ήταν το βασικότερο σύμπτωμα της πανώλης, η οποία θέριζε στα χρόνια του Μεσαίωνα [είχε χτυπήσει πολλές φορές την πόρτα της Αθήνας] αλλά ήταν και η αρρώστεια που βασάνισε την Αθήνα κατά τα πρώτα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, όπως την περιγράφει ο Θουκυδίδης στο Β’ βιβλίο της Ιστορίας του, δεν θα φαινόταν περίεργο να συνδέεται η Κορινθιακή κολώνα του Αγ. Ιωάννη με τον ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ Κορινθιακό κίονα που έχει βρεθεί στην Ελλάδα και υπάρχει [μόνο ένας αυτού του ρυθμού ανάμεσα σε πολλούς δωρικούς] στον ναό του Επικουρίου Απόλλωνα, στις Βάσσες της Φιγαλείας [Αρκαδία]. Ο ναός αυτός είχε κτισθεί από τον Ικτίνο για να ευχαριστήσουν τον Απόλλωνα που τους γιάτρεψε απο την πανώλη, κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Γιάτρεψε και τους Αθηναίους και τους συμμάχους τους, Φιγαλιείς. Υπάρχει ένας ζωγραφικός πίνακας της Αθήνας που δείχνει σχεδόν ολόκληρη την βορειοανατολική πλευρά της πόλης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Σε πρώτο πλάνο είναι μια πύλη που σχηματίζεται από δυο ιωνικούς κίονες. Γύρω υπάρχουν διάσπαρτα μάρμαρα, κομμάτια αρχαίου ναού που υπήρχε εκεί. Φαίνεται η Αθήνα από τον Υμηττό και το Ολυμπιείο αριστερά, έως το Θησείο δεξιά. Στη μέση βέβαια η Ακρόπολη με τον Παρθενώνα και το Ερεχθείο. Μάλιστα δίπλα στο Ερεχθείο υπάρχει ένα πολύ ψηλό κτίσμα. Η περιοχή απ’ όπου ο ζωγράφος έφτιαξε τον πίνακά του, τοποθετείται στο ύψος της σημερινής Βαρβακείου Αγοράς και της Πλατείας Κοτζιά, δηλαδή του Δημαρχείου. Εκεί δίπλα ήταν η εκκλησία που αναφέραμε πιο πάνω, οι Άγιοι Απόστολοι ΣΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ. Εκεί ήταν και η μία από τις Πύλες του τείχους των Αθηνών η οποία ονομαζόταν Μενιδιάτικη. [Σήμερα εμείς προς αυτή την πλευρά, αλλά πιο πάνω, έχουμε την αρχή της οδού Αχαρνών].