Ή νλη επομένως, εφόσον περιέχει τή μορφή εν δννάμει δια τής σταδιακής αναπτύξεως τοϋ οργανισμού, τείνει να πραγματώσει τον συμφυή αυτής σκοπό, πού είναι να λάβει συγκεκριμένη μορφή καί να καταστεί είδος, διαδικασία πού ονόμασε ό Αριστοτέλης «εντελέχεια» εκ τοϋ «εν τέλειέ'χειν», δηλαδή είναι κάτι τό εντελές, ή πραγματική απόλυτη ύπαρξη, τό εν ενεργεία υπάρχον (εκαστον γαρ (ον) τότε λέγεται, δταν εντελέχεια ή, μάλλον ή δταν δννάμει, Φνσ. Β1193b 78).

Ή μετάβαση τής ύλης εκ τού δυνατού εις τό πραγματικόν, δηλ. ή εντελέχεια

αποτελεί σήμερα ιδέα τής κβαντικής θεωρίας, με τήν εισαγωγή από τον W. Heisenberg της έννοιας των «αντικειμενικών τάσεων» ή «δυνατοτήτων».

"Ετσι, αντί «αντικειμενικότητας» μπορούμε να μιλούμε περί «δυνατοτήτων» της αυτής εννοιολογικής σημασίας μέ το «εν δυνάμει». Μέ τον τρόπο αυτό δημιουργούνται εικόνες στο νοϋ μας που έχουν ασαφή σχέση μέ τήν πραγματικότητα, όπως είναι ή εικόνα τής τροχιάς τοΰ ηλεκτρονίου.