Το 1976, ένας άνδρας ονόματι Σταμάτης Μωραΐτης έλαβε μια σοκαριστική διάγνωση στις Ηνωμένες Πολιτείες: διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα σε τελικό στάδιο και του είπαν ότι του είχε απομείνει λιγότερο από ένα χρόνο ζωής. Όσες φορές και αν επισκέφθηκε γιατρούς και νοσοκομεία, η διάγνωση παρέμεινε αμετάβλητη.

Για χρόνια, ο Μωραΐτης ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, οικονομικά εύπορος, αλλά ένιωθε συνεχώς ένα πνευματικό κενό. Το εργασιακό του περιβάλλον και ο τόπος κατοικίας του είχαν επιδεινώσει την ασθένειά του.

Αντί για επιθετική θεραπεία, πήρε μια ασυνήθιστη απόφαση - επέστρεψε στο νησί της Ικαρίας.

Τώρα ήθελε να αφήσει την τελευταία του πνοή στο νησί της καταγωγής του.

Εκεί, περιτριγυρισμένος από τον καθαρό θαλασσινό αέρα, το ήπιο κλίμα, τον δικό του κήπο, τα κατοικίδιά του, τη ζεστασιά των φίλων και της οικογένειας, άρχισε να επαναπροσδιορίζει τη ζωή του. Αυτό που υποτίθεται ότι ήταν ένας αποχαιρετισμός στον κόσμο έγινε ένα νέο κεφάλαιο.

Οι μήνες που του είχαν δώσει οι γιατροί μετατράπηκαν σε χρόνια. Ο καρκίνος εξαφανίστηκε ήσυχα και ο Μωραΐτης έζησε όχι μόνο λίγο περισσότερο, αλλά 37 χρόνια ακόμα. Πέθανε το 2013 σε ηλικία 102 ετών.

Η ιστορία της είναι συναρπαστική: μερικές φορές, δεν είναι μόνο τα φάρμακα που καθορίζουν τη ζωή μας, αλλά και η κοινότητα, η χαρά της ζωής, τα χόμπι που φέρνουν θεραπεία, τα ζώα, τα περιβάλλοντα που προκαλούν άγχος, οι άνθρωποι που δεν σου κάνουν καλό και ο ρυθμός της καθημερινής ζωής.