Η Μαρία από το Ροτάσι είχε σοβαρό πρόβλημα με τα πόδια της ,παρά το ότι είναι μέσης ηλικίας δυσκολευόταν να σταθεί στα πόδια της όρθια και να βαδίσει ,τα πόδια της ήταν πολύ πρησμένα και ιδιαίτερα τα γόνατά της που δεν μπορούσε να τα λυγίσει καθόλου.
Είχε την μεγάλη επιθυμία να κάνει γονατιστές μετάνοιες όπως συνήθιζε την προσευχή της τόσο στην εκκλησία όσο και στο σπίτι όταν προσευχόταν, μα ήταν αδύνατο δεν μπορούσε να λυγίσει καθόλου τα γόνατά της ,εάν με μεγάλη προσπάθεια κατάφερνε να γονατίσει ,δεν μπορούσε μετά να σηκωθεί αν δεν την βοηθούσαν δύο άτομα πιάνοντας την από τις μασχάλες.
Είχε πάει σε γιατρούς ,είχε κάνει ενέσεις ,έκανε εντριβές με διάφορες αλοιφές, έπαιρνε φάρμακα αλλά τίποτα οι πόνοι ήταν οδυνηροί και η κατάστασή της χειροτέρευε μέρα τη μέρα .
Η ρευματική αρθρίτιδα δεν υποχωρούσε και το πρήξιμο μεγάλωνε.
Μια μέρα που βρισκόταν στην εκκλησία εν ώρα θείας λειτουργίας αναστέναξε και είπε «ω μακαριστέ άγιε Πατέρα Ευμένιε βοήθησε με να γονατίσω στο Σα εκ των Σων όπως γονάτιζα πριν αρρωστήσω».
Το έλεγε και έτρεχαν τα δάκρυά της «δεν αντέχει η ψυχή μου να κάθομαι καθηλωμένη στην καρέκλα.. βοήθησε με σε παρακαλώ».
Η Μαρία είχε τόση πίστη και τόση σιγουριά που πίστευε ότι ο μακαριστός Γέροντας θα την ακούσει οπωσδήποτε και θα την βοηθήσει.
Έτσι όταν ο Ιερέας φώναξε «τα Σα εκ των Σων» η Μαρία έπεσε κάτω αστραπιαία χωρίς να ζητήσει βοήθεια από κανένα.
Μάλιστα γονάτισε και ακούμπησε το κεφάλι της στο δάπεδο ,εκεί σε αυτή την στάση έμεινε καρφωμένη και ακίνητη μέχρι που τελείωσε και ο ύμνος της Παναγίας μας το «Άξιον εστί ως αληθώς» χωρίς καθόλου να κουραστεί ή να πονέσουν τα πόδια της, αντίθετα σηκώθηκε μετά με μεγάλη άνεση και χωρίς την βοήθεια κανενός.
Από την ημέρα αυτή τα πόδια της άρχισαν να ξεπρήζονται μέχρι που έγιναν τελείως καλά. Τώρα η Μαρία είναι τελείως καλά και ευχαριστεί το Θεό που την θεράπευσε με τις πρεσβείες του Μακαριστού Ευμένιου.