Η ζωή ενός άντρα στην Αρχαία Αίγυπτο και την Κάλυμνο

Βίωση και συγγραφή από τον Φοίβο Ε.

Καθοδήγηση οραματισμού και βίωσης από το Ζάχο Σκαφίδα

Πρώτη συνεδρία

Μια ζωή στην αρχαία Αίγυπτο

Στη πρώτη συνεδρία ήμουν ομολογουμένως διστακτικός, δύσπιστος, ερευνητικός για το τι θα συμβεί. Ο Ζ. με καθοδήγησε υπομονετικά πως θα ξεκινήσω τον οραματισμό δεδομένου ότι ήμουν πρωτάρης και δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να δω κάτι. Στην αρχή της συνεδρίας δούλευε μόνο ή φαντασία και η αίσθηση ότι κάτι βλέπω. Προς το τέλος της συνεδρίας αφού είχα χαλαρώσει άρχισα να βλέπω εικόνες μιας προηγούμενης ζωής μου που με συνεπήραν και με εντυπωσίασαν.

Η δολοφονία

Βρέθηκα σε ένα διάδρομο σαν στοά, όταν τον πέρασα αντίκρισα δεξιά και αριστερά στρατιώτες με ασπίδες, δόρατα και σπαθιά, ντυμένοι με κόκκινα χιτώνια όπως οι Ρωμαίοι. Στο βάθος είδα τον φαραώ καθισμένο στην άκρη μιας αίθουσας.  Κατευθύνθηκα προς τα εκεί γονάτισα μπροστά στον Φαραώ, όπως τον αποκαλούσα, και όταν με ρώτησε τι έχω να πω, βγάζω ένα μαχαίρι από την ζώνη μου και τον κτυπώ με τρεις μαχαιριές στην κοιλία. Η εικόνα ήταν ξαφνική, απρόσμενη και ένοιωσα την οργή και την έξαψη της στιγμής. Γίνεται μεγάλη φασαρία ορμούν στρατιώτες που πιάνουν εμένα και άλλοι τρέχουν στον βασιλιά. Κτυπώντας με σέρνουν σε ένα κελί. Ήμουν σε ημισυνείδητη κατάσταση και απόλυτα μπερδεμένος μέσα στις εικόνες και τα συναισθήματα  γι αυτά που έβλεπα. Εδώ δίνεται εντολή να γυρίσω ένα χρόνο πίσω.



Η ζωή μου στην αρχαία Αίγυπτο

Βρίσκομαι σε μια αγορά να πουλάω φρούτα σε ένα εξωτερικό πάγκο. Οι άνθρωποι γύρω μου είναι μελαμψοί, εγώ είμαι ένας νεαρός ψηλός μελαμψός γύρω στα 20. Όταν έρχεται ένας συντοπίτης μου να αγοράσει κάτι σαν ανανά, αγοράζει δύο και μου δίνει ένα μεγάλο νόμισμα με ένα κεφάλι. Τη δουλειά αυτή την κάνω με το ζόρι, δεν μου αρέσει.  Όταν γυρίζω σπίτι είναι μια γριά, αναγνωρίζω την μάνα μου, μου έχει ετοιμάσει ένα χυλό που τρώω με ένα κομμάτι ψωμί. Στην ερώτηση του Z. αν μου αρέσει το φαγητό απαντώ αμέσως όχι και η κακή γεύση του φαγητού λες και έρχεται στο στόμα μου.
Η γριά φεύγει, εγώ μένω μόνος μου σε ένα λιτό καμαράκι με ένα κτιστό πάγκο με άχυρα που πάω και ξαπλώνω. Σε λίγο βγαίνω έξω όπου συναντώ τους φίλους μου, λέμε αστεία και παίζουμε κτυπώντας ο ένας τον άλλο φιλικά. Είμαστε όλοι μελαμψοί.

Σε εντολή να προχωρήσω στο χρόνο όταν πάμε κάπου για διασκέδαση, βρέθηκα με την παρέα μου να πίνουμε ένα σκούρο υγρό σαν μπύρα σε πήλινες κούπες σε ένα τύπου ταβερνείο. Με ξύλινους πάγκους και τραπέζια φωτισμένα με δάδες με αρκετούς ανθρώπους σε παρέες να διασκεδάζουν. Χόρευαν κάποιες κοπέλες, είμαστε τρείς φίλοι, όταν τέλειωσαν ήρθαν κοντά μας για παρέα. Θυμάμαι την αίσθηση που ακούμπησα το χέρι μιας, ήταν μια από τις σπάνιες φορές που ακούμπησα γυναίκα. Σε διερεύνηση βρέθηκε ότι δεν είχα ποτέ επαφή με γυναίκα σε αυτή την ζωή.

Η δολοφονία και ο θάνατος μου

Μετά από εντολή πήγα λίγο πριν τη δολοφονία. Δεν συμμετείχα σε καμιά ομάδα, είχα αποφασίσει ότι ο σκοπός της ζωής αυτής ήταν να σκοτώσω τον φαραώ, όπως τον έλεγα. Βρίσκομαι κοντά σε μελαμψούς στρατιώτες και ζητάω άδεια να δω τον φαραώ διότι έχω να του πω ένα μυστικό σχετικά με δολοπλοκίες που υπονόμευαν την ζωή του. Δεν μου έδιναν άδεια, έπρεπε να το πω σε εκείνους.
Με πηγαίνουν σε τρεις μεγάλης ηλικίας όχι μελαμψούς που καταφέρνω με τις απαντήσεις μου να τους πείσω για την αναγκαιότητα της συνάντησης μου με τον άρχοντα-φαραώ -βασιλιά. Βαδίζοντας στους διαδρόμους του παλατιού  δεξιά και αριστερά υπάρχουν φρουροί άλλα τώρα είναι ηλιοκαμένοι άλλα όχι μελαμψοί.

Τώρα βρίσκομαι πάλι στο ίδιο σκηνικό ακριβώς όπως το είχα βιώσει προηγουμένως, την δολοφονία και την φυλακή. Προχωρώντας στο χρόνο βρίσκομαι στο ίδιο κελί άλλα εξαντλημένος από πείνα και δίψα. Στη συνέχεια έρχονται και με παίρνουν τρεις λευκοί στρατιώτες με κτυπήματα με βγάζουν στην αυλή και με τρεις σπαθιές στη κοιλιά με σκοτώνουν όπως είχα ακριβώς σκοτώσει τον Βασιλιά.

Όταν φεύγω είμαι εξιλεωμένος, δεν θέλω να γυρίσω να δω το σώμα μου, ξέρω ότι έκανα το καθήκον μου.

Στη έπειτα συζήτηση συνειδητοποίησα ότι δεν επρόκειτο για φαραώ, απλώς έτσι τον λέγαμε εμείς, αλλά για κάποιον Ρωμαίο έπαρχο αφού ήταν λευκός, καθώς επίσης και οι στρατιώτες του. Σε ερώτηση γατί το έκανα απάντησα, “ήταν κάτι εσωτερικό και ένιωθα ότι γι αυτό ήρθα στη ζωή αυτή”.

(Σημ. Ζ. Για να βρούμε τους λόγους και τη πιο πιθανή εξήγηση, έπρεπε σε άλλες συνεδρίες, σε υπερσυνείδητες καταστάσεις να βρούμε συνδέσεις αυτής της ζωής με κάποιες άλλες, πράγμα που απαιτεί αρκετό χρόνο. Το μηχανισμό σύνδεσης των ζωών μπορείτε να δείτε στο Θεραπεία της παχυσαρκίας με αναδρομές σε άλλες ζωές ).

Δεύτερη συνεδρία

Μια ζωή στη Κάλυμνο

Συζήτηση

Στη δεύτερη συνεδρία ήμουν πλέον χαλαρός ήξερα ότι βλέπω και ότι θα δω. Συζητήσαμε το σχέδιο συνεδρίας με τον Ζ. και παρακάλεσα να με καθοδηγήσει να δω τους νεκρούς γονείς μου που υπεραγαπούσα και να δώσουμε μια εξήγηση για μια μικρή ψυχρότητα και θυμό που αντιμετωπίζω στη σχέση με την γυναίκα μου. Μου είπε ότι καλό είναι να βιώσουμε μια μικρή ηλικία της τωρινής ζωής μου, ώστε να μπορέσω να συγκρίνω τις εικόνες που είμαι βέβαιος ότι έχω ζήσει, με αυτές της άλλης ζωής που πιθανόν να έχω αμφιβολίες για την αληθοφάνεια τους. Μου είπε ότι θα με καθοδηγούσε σε ανώτερα πεδία, το μέσο βίωσης ήταν να δίνω και να παίρνω αγάπη και τα άλλα θετικά συναισθήματα, το σβήσιμο της αυθεντίας του εγώ και φυσικά η πίστη και η αποδοχή. Σε αυτά τα μη υλικά πεδία λόγω ευπλαστότητας της σκεπτοενέργεια δεν συντονίζονται σκεπτομορφές, όπως εμείς, με αρνητικά συναισθήματα.

Ξεκινήσαμε με ασκήσεις χαλάρωσης και οραματισμού, με στόχο να έχουμε μια αίσθηση της πηγής του σύμπαντος, για την οποία ο Ζ. μου είπε ότι δεν πρόκειται να δω το απόλυτο, αλλά εκείνο το ελάχιστο μέρος για το οποίο είμαι έτοιμος.

Μερική βίωση της πηγή, του Α.Ε., του φύλακα Αγγέλου μου

Όταν φτάσαμε μέσα στο υπέρλαμπρο ασπρογάλαζο φως, ένοιωσα μια απέραντη γαλήνη και ευτυχία να πλημυρίζει την καρδιά μου. Ένιωσα σαν να ήμουν μωρό απόλυτα εξασφαλισμένο στην αγκαλιά της μάνας μου, ήμουν κάτι αιώνιο αθάνατο, ήμουν η απέραντη αγάπη που την έστελνα στους δικούς μου στη γη, σε όλο το σύμπαν. Ένιωσα ότι είχα τη δύναμη να αλλάξω τον κόσμο και ότι το ήξερα. Το αίσθημα της απόλυτης ευχαρίστησης, της ενότητας, του άπειρου, της παγγνωσίας, της απουσίας του εγώ, και τέλειας ευτυχίας ήταν απερίγραπτα.  

Στη συνέχεια καθοδηγήθηκα να δω τον ανώτερο εαυτό μου. Ήρθε σαν φως που εξέπεμπε μια άπειρα γλυκιά αγάπη. Όταν άρχισα να βλέπω την μορφή του εμφανίστηκε ένα πανέμορφο λευκό όν με πρασινογάλαζα μάτια, μέσα στο φως περίπου τρία μέτρα, μου είπε το όνομα του. Ένιωθα μια απέραντη αγάπη, γαλήνη, ικανοποίηση, μέσα στην καρδιά μου σαν να βρήκα και έγινα ένα με κάτι τέλειο, αιώνιο, δικό μου. Με πήρε από το χέρι και με τις οδηγίες του Ζ. πήγαμε να βρούμε τον φύλακα άγγελο μου. Εμφανίστηκε αμέσως είχε χάσει την χθεσινή αυστηρότητα και προσιτός πλέον γεμάτος ομορφιά και αγάπη πήρε θέση δεξιά μου.

Επίσκεψη σε μια ανώτερη διάσταση

Τώρα πλέον ένιωθα ότι δε είμαι μόνος, όπως ακριβώς νιώθει κάποιος ανάμεσα σε δύο παντοδύναμους φύλακες. Ήξερα πλέον ότι, ό,τι δεν γνωρίζω εγώ το ξέρουν εκείνοι και ότι τα μονοπάτια που θα ακολουθήσω είναι ασφαλή. Κατευθυνθήκαμε σε μια ανώτερη πνευματική διάσταση με οδηγό την αγάπη. Μέσα σε ένα υπέρλαμπρο λευκόχρυσο φως εμφανίστηκαν διάφανα κτίρια σαν σε κρύσταλλο απερίγραπτης ομορφιάς. Δόθηκε εντολή να κατέβω στο επίπεδο τους. Το τοπίο ήταν διάφανο και είχα την αίσθηση φωτεινών όντων. Όταν καθοδηγήθηκα να στείλω αγάπη άρχισα να βλέπω τις μορφές τους. Ήταν πανύψηλα ευγενικά όμορφα και γαλήνια όντα που έστελναν ασφάλεια, αγάπη, ηρεμία. Το κεφάλι ήταν μεγάλο με τα μάτια βαθειά, τραβηγμένα προς τα πίσω, γεμάτα γνώση, σοφία σε μερικά ήταν λευκά σαν λαμπερός χαλαζίας. Οι φορεσιές τους ήταν ολόσωμες, κυρίως λευκές σε μερικά φαίνονταν ένας λευκός γιακάς να ανέρχεται ψηλά πίσω τους. Τα μαλλιά τους λευκά.

Δόθηκε εντολή να επισκεφτώ ένα από τους κήπους του επιπέδου αυτού. Βρέθηκα σε ένα τοπίο που είναι αδύνατο να το έχει δει και νοιώσει ανθρώπινο ον. Πολλά φυτά έμοιαζαν σαν τα γνωστά, πολλά ήταν άγνωστα αλλά ήταν ασύλληπτης ομορφιάς . μια πανδαισία χρωμάτων καθαρού φωτός αρωμάτων και ήχων από τρεχούμενα νερά που όμοια τους, όχι δεν είχα δει άλλα ποτέ, άλλα δεν μπορούσα να φανταστώ. Τα δέντρα διάφανα αιθέρια ενώνονταν σε απίθανους σχηματισμούς έχοντας μια ενότητα. Μου είπε ο Ζ. ότι μπορώ να δημιουργήσω το δικό μου λουλούδι. Είδα ένα που έμοιαζε με μεγάλη γαρδένια, λαμπερό, διάφανο το πήρα και αντί μυρωδιά αισθάνθηκα να εκπέμπει μια ουράνια μουσική. Το έβαλα στην καρδιά μου και το έχω ακόμη!

Κατόπιν δόθηκε εντολή να με οδηγήσουν στην αίθουσα συνεδριάσεων. Βρέθηκα σε μια τεραστίων διαστάσεων αίθουσα όπου από την διάφανη οροφή έμπαινε το γλυκό λευκό φως που διαπερνούσε κάθε υπόσταση. Στο κέντρο απλώνονταν ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι και από την μια μεριά στέκονταν εκείνα τα φωτεινά πανύψηλα όντα με τα μεγάλα τραβηγμένα μάτια. Τα πλησίαζα ακολουθώντας την οδηγίες, να στέλνω απεριόριστη αγάπη και να δέχομαι αγάπη.
Τους παρακαλάμε να με δεχτούν και μένα, δέχονται, ένας από αυτούς κρατώντας μια ράβδο με πλησιάζει αργά και με παίρνει στην αγκαλιά του, νιώθω ότι έχω γίνει αποδεκτός και εδώ έρχομαι για πρώτη φορά σε επαφή με την “πηγή”. ένα μακρινό σα μια κουκίδα πολύ δυνατό φως κοκκινικιτρινο που όσο πλησιάζει ανοίγει, γίνεται λευκό μας αγκαλιάζει και μας διαπερνά όλους και τότε μια αγκαλιά, ε ν α, όλοι εγώ ο φύλακας Άγγελος μου ο ανώτερος εαυτός μου οι οντότητες λουσμένοι στο φως, ένα με την πηγή η ίδια η πηγή. Δεν έχω φόβο, άγχος θυμό ανασφάλεια, μόνο μια απέραντη γαληνή και πληρότητα.



(Σημ. Ζ. Οι χώροι αυτοί είναι ενεργειακοί, τα όντα που γίνονται αντιληπτά σαν φωτεινή ενέργεια θετικών συναισθημάτων, έχουν εύπλαστες μορφές, σχηματοποιούνται από κάποιον ανάλογα με αυτό που αισθάνεται ότι εκπέμπουν. Τα όργανα αντιληπτικότητας δεν είναι οι γνωστοί οφθαλμοί, αλλά κατά κάποιο τρόπο ένας τηλεπαθητικός συντονισμός σε ότι εστιάζεται η σκέψη. Είναι προφανές ότι οι πλειοψηφία των γήινων όντων που ζει μέσα στα κατώτερα συναισθήματα, (μίσος ζήλεια, εκδίκηση, φουσκωμένο εγώ, άρνηση, κατάκτηση, απληστία, λαγνεία, θλίψη, θυμός, και τα αλλά γνωστά) δεν μπορεί να συντονιστεί και να έχει πρόσβαση. Μια μερική γνώση για τις διαστάσεις αυτές μπορείτε να έχετε από τα άρθρα, Πέρασμα στην Πέμπτη διάσταση. Γη το έτος 2300 μχ., Τι θα συμβεί κατά τη διάρκεια της μετάβασης στη πέμπτη διάσταση;).

Στα ψυχικά πεδία καθοδήγηση των ψυχών των εκλιπόντων γονιών μου

Μετά από αυτή τη τρομερή εμπειρία δίνεται εντολή να πάμε να βρούμε την μητέρα μου. Βρίσκομαι σε ένα ξερότοπο με ημίφως γεμάτο πέτρες, εκεί η μητέρα μου με κοιτάει θλιμμένα. Αγκαλιαζόμαστε μου λέει ότι είναι καλά αλλά την βλέπω θλιμμένη. Δεν νιώθω ευχάριστα . Δίνεται εντολή να τη πάρω και να την οδηγήσω στο πεδίο που είχα μυηθεί. Μόλις βρισκόμαστε εκεί, ως εκ θαύματος το πρόσωπο της αλλάζει, γεμίζει χαρά και όταν πάω να την αγκαλιάσω διαπιστώνω ότι είναι πλέον νέα και όμορφη, μου δηλώνει ευχαριστημένη και ευτυχισμένη στην νέα της κατοικία. Την αποχαιρετάμε με την υπόσχεση να την ξαναδούμε.

Δίνεται εντολή να βρεθούμε στο επίπεδο του πατέρα μου. Αντικρίζω τον πατέρα μου σε ένα τόπο γεμάτο πέτρινα σπίτια να κάθεται σε ένα πέτρινο πάγκο κοντά σε ένα χτίσμα και να λιάζεται. Μου λέει ότι είναι καλά και χαίρεται που με είδε. Το τοπίο είναι φωτεινό ηλιόλουστο αλλά φαίνεται έρημο. Στη εντολή να τον πάρω και να πάμε στο επίπεδο της μητέρας μου αντιδρά και δεν θέλει. Προσπαθούμε να τον πείσουμε λέγοντας του, ας έλθει να δει την γυναίκα του και όποτε θέλει ξαναγυρίζει εδώ. Βρισκόμαστε στο επίπεδο που είχε πάει η μητέρα μου. Βλέπω να αγκαλιάζονται με χαρά. Το ύψος του και η φωτεινότητα άλλαξαν. Μια ικανοποίηση και ευτυχία γέμιζαν τα πρόσωπα τους, το ίδιο ένιωθα κι εγώ. Του λέω τώρα μπορεί να ξαναγυρίσει εκεί που ήταν. Αρνείται με χαμόγελο. Τους αγκαλιάζω και τους δύο και τους αποχαιρετώ υποσχόμενος να έρχομαι να τους επισκέπτομαι όποτε μπορώ.


Στην εντολή του Ζ. να επιστρέψω στην γη διαπιστώνω ότι βρίσκομαι στο νεκροταφεία που βρίσκονταν η μητέρα μου Σημ. Η ερμηνεία που δώσαμε μετά για αυτήν την ....προσγείωση μου στο νεκροταφείο είναι , ότι επρόκειτο για το άλυτο θέμα μου με τον θάνατο που έχει να κάνει και με τον θάνατο του παιδιού μου στην Κάλυμνο.

(Σημ. Ζ. Αυτό το θέμα δεν είναι τόσο απλό διότι παρεμβαίνουμε. Οι ψυχές ζουν όπως φαίνεται σε αστρικά πεδία που έλκονται από την ιδιοσυγκρασία τους ή που δημιουργούν. Παίρνοντας τους από εκεί τους δίνουμε μια νέα οπτική. Από εκεί και πέρα η νέα οπτική και η ιδιοσυγκρασία τους θα τα οδηγήσει σε κάτι που τα έλκει. Θα ήταν ευχής έργο να είχαμε και άλλες συναντήσεις αναδρομών ώστε να ελέγχαμε την πορεία των πνευμάτων. Μερικές αναφορές για τα αστρικά πεδία που καταλήγουν οι ψυχές αναφέρονται στο άρθρο Αστρική προβολή, Hemi-Sync και ο κόσμος των πνευμάτων κατά τον Robert Monroe ).

Αναδρομή στη πρώτη δημοτικού και στην ηλικία των δύο ετών

Δίνεται εντολή να οδηγηθώ από τους βοηθούς μου στη γη στη τωρινή ζωή όταν ήμουν στο σχολείο στη πρώτη δημοτικοί. Η εικόνα είναι εκπληκτική, εγώ στο δεύτερο θρανίο, μπροστά μου ο Κ. και ο Τ. ,  πίσω μου ο Β. και ο Σ. , δίπλα μου ο Σ. απέναντι είναι ή Ε. θυμήθηκα όλα τα ονόματα που τα περισσότερα ήταν ξεχασμένα, είδα την παχουλή δασκάλα μου κ. Μ. που μίλαγε και έγραφε στο πίνακα, Στο διάλειμμα έπαιξα με τους φίλους μου. Όταν έφυγα οδηγήθηκα στο τραπέζι στο μεσημεριανό γεύμα, είδα τον μικρότερο αδελφό μου, την μητέρα μου, τον πατέρα μου και φάγαμε για μια άλλη μια φορά.

Επόμενη εντολή ήταν να γυρίσω ακόμη πίσω στην ηλικία των δύο ετών. Βρέθηκα πάνω στη κούνια, στα πόδια μου φορούσα εκείνα τα σίδερα που φόραγαν παλιά για να ισιώσουν τα πόδια. Είδα την μητέρα μου να έρχεται, μου έβγαλε τα σίδερα και με άφησε στο δωμάτιο. Έτρεχα χαρούμενος, ήταν όμορφο να είσαι δύο ετών, να το ξαναβιώνεις και να αισθάνεσαι την χαρά την ελευθέρια, την ανεμελιά, την αγάπη των γονιών σου.

Στην Κάλυμνο ψαράς



Συνεχίστηκαν οι εντολές να πάω ακόμα πιο πίσω σε μια ζωή που να έχει σχέση με το πρόβλημα που αντιμετωπίζω με τη γυναίκα μου. Βρίσκομαι σε μια παραλία μπαίνω σε μια βάρκα έχει δίχτυα, βρίσκομαι πίσω από άλλες βάρκες τις οποίες τις σέρνει ένα καΐκι. Όλη η σκηνή εκτυλίχτηκε διαδοχικά χωρίς να γνωρίζω τι θα επακολουθήσει, ήταν σαν να μπαίνω σε έναν άγνωστο κόσμο.  Σε λίγο είμαι πάνω στο καΐκι με άλλους εφτά άνδρες. Ξεδιαλέγουμε τα ψάρια τα περισσότερα είναι μικρά, πιάνω και ένα αρκετά μεγάλο κόκκινο και το βλέπω. Όταν φτάνουμε στη παραλία παίρνουμε από ένα σακούλι ψάρια και το καΐκι φεύγει για το κέντρο της Καλύμνου να δώσει τα ψάρια. Βρίσκομαι σπίτι, ένα μικρό αλλά ζεστό οίκημα. Με έκπληξη αντικρίζω την γυναίκα μου που είμαι σίγουρος ότι είναι η σημερινή και την αποκαλώ με το σημερινό όνομα Κ.

Κατόπι εντολής βρίσκομαι στο βραδινό τραπέζι, παρευρισκόμαστε εγώ η γυναίκα μου και η μικρή μου κόρη 3 ετών. Τρώμε ψάρια που τα έχει φτιάξει η Κ. με ψωμί και λίγο κρασί νοιώθω ευτυχισμένος. Όταν ρωτήθηκα τι φως έχουμε, είδα μια λάμπα πετρελαίου και η χρονολογία που απάντησα ήταν 1918. Σηκωθήκαμε από το τραπέζι και εγώ άρχισα να παίζω με την κόρη μου ενώ η Κ. μάζευε τα πιάτα. Ερωτήθηκα γιατί δεν βλέπω τηλεόραση. Μου φάνηκε κάτι περίεργο και απάντησα δεν ξέρω τι λες.

Ξαναζώντας έναν έρωτα 100 ετών. Ψώνια στην αγορά της εποχής

Μου δόθηκε εντολή να προχωρήσω στο χρόνο όταν κάποιο βράδυ κάναμε έρωτα με την γυναίκα μου. Η αίσθηση ήταν εκπληκτική έως πραγματική, ένοιωθα το σώμα της συντρόφου μου και την απόλυτη ηρεμία μετά το τέλειωμα. Μετά το ξύπνημα εγώ ξημερώματα έφευγα για τη συνηθισμένη δουλεία μου. Όταν μου δόθηκε η εντολή να πάω στην αγορά βρέθηκα με την γυναίκα μου σε κάτι δρομάκια πλακόστρωτα με πάγκους έξω από τα μαγαζιά με διάφορα λαχανικά και φρούτα. Η γυναίκα μου φόραγε ένα μακρύ σκούρο φόρεμα, μαντίλα και μια πολύχρωμη υφασμάτινη ζώνη στη μέση. Τα πράγματα τα βάζαμε σε μια υφασμάτινη τσάντα που είχε ράψει η ίδια. Το τοπίο και η αίσθηση μιας άλλης εποχής ήταν ζωντανά.

Το γλέντι

Μετά από εντολή να προχωρήσω στο χρόνο έως ότου βρεθώ σε μια γιορτή, βρέθηκα σε ένα παραδοσιακό γλέντι στο προαύλιο μιας εκκλησίας. Οι άντρες και οι γυναίκες ήταν ντυμένοι με τις καλές φορεσιές τους. Οι άντρες φορούσαν βράκες και γιλέκα, οι γυναίκες πολύχρωμες φορεσιές με μαντίλες στο κεφάλι που τις έβγαζαν όταν χόρευαν. Τα όργανα ήταν ένα πνευστό σαν γκάιντα, βιολιά, κάποια που έμοιαζαν σαν τις κιθάρες και τύμπανο. Την μουσικοί την άκουγα και η αίσθηση της χαράς και του κεφιού ήταν ζωντανή. Τώρα χορεύουμε σχεδόν όλοι. χορεύω με την γυναίκα μου ένα χορό που είμαστε αντικριστά, είμαι ευτυχισμένος. Πιο πέρα στο περβάζι η μοναχοκόρη μου με τα όμορφα ξανθά κοτσιδάκια, 4 χρόνων χαζεύει με άλλα παιδάκια τους μεγάλους.



Ο θάνατος της κόρης μου

Δέχτηκα εντολή να πάω μπροστά στο χρόνο να δω αν πέθανα πρώτος εγώ ή γυναίκα μου . Πηγαίνοντας λοιπόν μπροστά βρίσκομαι πάνω από την νεκρή κόρη μου στο σπίτι μας λίγο πριν την κηδεία της .
Με έπιασε μια απερίγραπτη θλίψη, ένοιωσα να κλαίω  και είχα την αίσθηση για εγκατάλειψη της ζωής.
Τότε δέχτηκα εντολή να πάω μπροστά . Βρίσκομαι μετά από μερικά χρόνια μαζί με την γυναίκα μου να ανάβουμε το καντήλι της κόρης μας σε έναν τάφο με έναν απλό ξύλινο σταυρό.
Πηγαίνοντας ακόμη πιο μπροστά μας βλέπω θλιμμένους να κάνουμε περίπατο σε μια πλαγιά, έξω από το χωρίο. Τότε δέχτηκα εντολή να πάω όταν ήταν έγκυος η γυναίκα μου.Την είδα με φουσκωμένη κοιλιά και εμένα γεμάτο ευτυχία και περηφάνια. Μου ζητήθηκε να προβλέψω τι θα είναι το παιδί. Απάντησα δεν ξέρω. Στην ερώτηση αν γνωρίζω ότι στο μέλλον αυτό το παιδί θα πεθάνει απάντησα, “αυτό το παιδί θα είναι δυνατό, γεμάτο υγεία” δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό το ενδεχόμενο. Στη συνέχεια πήγαμε στον θάνατο της γυναίκας μου πρώτα και μετά στον δικό μου. Πέθανα  θλιμμένος και απογοητευμένος από την ζωή.

(Σημ. Ζ. Αν είχαμε την ευκαιρία για άλλες συνεδρίες και ζητούσαμε συμπληρωματικές εξηγήσεις, τώρα που έχει φρεσκαρισθεί το υπερσυνείδητο, πιθανόν να παίρναμε ακριβή στοιχεία για επαλήθευση, δεδομένου ότι η ζωή εκτυλίχθητε έως το 1945. Ένα αξιόλογο σχετικό βίντεο που θα σας προβληματίσει Μετενσάρκωση (Ντοκυμανταίρ) - Past Lives (in Greek)).

Οι υπερσυνείδητες εξηγήσεις

Όταν πια σαν πνεύμα μου ζητήθηκε να δώσω εξηγήσεις για το θάνατο της κόρης μου, είπα πέθανε από καρκίνο. Στην ερώτηση για το πρόβλημα με την γυναίκα μου απάντησα.
Η Κ. δεν μου έχει συγχωρήσει ότι αμέλησα να πάω την κόρη μας στην Αθήνα για περίθαλψη και με θεωρεί υπαίτιο για το θάνατο της κόρης μας.
Αυτό το γεγονός την βαραίνει και έπρεπε σε μια καινούργια ζωή, πέρα από τα άλλα μαθήματα, να αντιμετωπίσουμε  το κοινό μας πρόβλημα και να δώσουμε λύσεις.

Συγκρίνοντας της εικόνες της πραγματικής μου ζωής στο δημοτικό, με τις εικόνες της αναδρομής στη Κάλυμνο, δεν βρήκα καμία διαφορά και οι δύο ήταν όμοιες πραγματικές αναμνήσεις. Τώρα επί πλέον έχω μια πιθανή εξήγηση που κατανόησα και θα βρω τρόπο να λύσω το πρόβλημα.

Βίωση και συγγραφή από τον Φοίβο Ε.

Καθοδήγηση οραματισμού και βίωσης από το Ζάχο Σκαφίδα