Φρικιαστική, όμως, ήταν και η σχετική ιστορία του Αθηναίου ιατρού Λαζαρίδη:

“Πριν από 15 χρόνια, το 1909, ξυπνήσαμε ένα βράδυ στο σπίτι έντρομοι. Ακούσαμε την αδελφή μου από το διπλανό δωμάτιο να κραυγάζει γοερά, να ουρλιάζει, ικετεύοντας για βοήθεια, ενώ ταυτόχρονα βογκούσε και σπάραζε.

Τρέξαμε αμέσως και τη βρήκαμε πεσμένη στο πάτωμα, τρελή από τρόμο και κατάχλομη σαν πεθαμένη. Της δώσαμε να πιει νερό και μας διηγήθηκε, ενώ τα δόντια της ακόμα κροτάλιζαν δυνατά, ότι της είχε συμβεί κάτι το απίστευτο, το φρικιαστικό!

Καθώς την έπαιρνε ο ύπνος, ένιωσε κάτι να πασπατεύει το κρεβάτι της. Νόμισε πως ήταν η γάτα και άπλωσε το χέρι της να την χαϊδέψει, όταν άγγιξε ένα χέρι παγωμένο, κρυσταλλιασμένο, ένα χέρι νεκρού!

Στο δωμάτιό της έκαιγε ένα καντήλι και έτσι, μπόρεσε πράγματι να διακρίνει ένα κιτρινιάρικο κομμένο χέρι τη στιγμή που χανόταν.

Μόλις ακούσαμε την εξωφρενική διήγησή της, πιστέψαμε πως είχε δει απλώς ένα κακό όνειρο και αφού την ηρεμήσαμε, τη στείλαμε να κοιμηθεί. Όμως, ο ύπνος της ήταν ταραγμένος μέχρι το πρωί. Μα, και την επόμενη νύχτα αισθάνθηκε ξανά το ίδιο νεκρικό χέρι να την τραβά άγρια από το νυχτικό και λιποθύμησε.

Δεν ξέραμε τι να πούμε και τι να υποθέσουμε. Τέλος, δέκα ημέρες αργότερα, η αδελφή μου κρυολόγησε βαριά, έπεσε στο κρεβάτι και δεν ξανασηκώθηκε ποτέ. Μετά από έναν μήνα πέθανε.

Ενώ η δύστυχη ψυχορραγούσε, ανέφερε συχνά στο παραλήρημά της το κομμένο χέρι του νεκρού, έτσι που ανατριχιάζαμε καθώς την ακούγαμε, τρομαγμένοι κι εμείς. Τρομαγμένοι, κατάπληκτοι και σιωπηλοί…”