ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΓΡΕΣ

<< Ρωτάτε να σας πουν ιστορίες για νεράιδες και φαντάσματα ε; θα σας πω εγώ τι έχω πάθει με τον φίλο μου τον Ρουπέση και τον ξάδελφο μου Δημήτρη Δαγρέ από το Πανόραμα Κουτσοποδίου που είναι εδώ λίγο ποιο κάτω το χωριό αυτό. Πάνε τώρα καμιά 20ρια χρόνια όπου είχαμε πάει για κυνήγι λαγού. Πρέπει να ήταν Σάββατο αν θυμάμαι καλά και μήνα Οκτώβρη, είχε ένα ψιλόβροχο και έκανε αρκετό κρύο. Δεν είχε ξημερώσει για τα καλά η ώρα ήταν περίπου 6:40 είχαμε πιάσει τις παγάνες και περιμέναμε το Δημήτρη να φέρει προς τα εμάς τον λαγό όπου είχαν πιάσει τον ντορό τα σκυλιά. Τα ακούγαμε που γλαφουνάγανε τα ρημάδια… δυο ελληνικά γκέκικα πολύ καλά σκυλιά. Τότε προτού κάνει να ξεμυτίσει ο λαγός ο ουρανός φωτίστηκε λες και άναψαν τα φώτα ενός σταδίου…στην αρχή εκτυφλωτικά και μετά ποιο ήπια! Τα σκυλιά σταμάτησαν το κυνήγι αμέσως το ίδιο και εμείς …είχαμε μείνει άφωνοι να κοιτάζουμε ένα φως στον συννεφιασμένο ουρανό σαν το φεγγάρι στο μέγεθος! Ξαφνικά από αυτό το φως άρχισαν να βγαίνουν πολλά ποιο μικρά φώτα όπου θύμιζαν σταυρούς… φωτεινούς σταυρούς! Είχε γεμίσει όλος ο ουρανός φωτεινούς σταυρούς…το φως που ήταν σαν το φεγγάρι στο μέγεθος έγινε και αυτό ένας τεράστιος σταυρός στα καλά καθούμενα διέσχισαν τον ουρανό μέχρι το Άργος και μετά χαθήκανε όπως ακριβώς είχαν έλθει! Αμέσως τα μαζέψαμε και πήγαμε στο καφενείο να εδώ που είμαστε και είπαμε την ιστορία αυτή αλλά κανείς δεν μας πίστεψε το τι είχαμε δει και ούτε από εσάς περιμένω να με πιστέψετε >>.

Είπαμε και άλλα πολλά… είχα ακούσει πολλές μαρτυρίες για ΑΤΙΑ αλλά αυτή μπορώ να πω ήταν μια από τις ποιο παράξενες ιστορίες με ΑΤΙΑ σε σχήμα σταυρού!;!