Στις 9 Νοεμβρίου 1955 οκ. Γ.Α. από την Καλογερορράχη Μεσσηνίας είχε βγει με το γιο του για κυνήγι. Αν δεν αναφέρω το όνομα του μάρτυρος, δεν είναι γιατί μου το ζήτησε ο ίδιος, αλλά γιατί το κυνήγι ήταν απαγορευμένο στη περιοχή εκείνη. Όπως θα δείτε, αυτή ήταν και η βασική αιτία που λείπει ένα σημαντικό μέρος από τη παρατήρηση. Η ώρα ήταν γύρω στις 6.30 το πρωί. αλλά ο ήλιος δεν θα ανέτελλε πριν περάσει μισή ώρα ακόμα και η περιοχή ήταν βυθισμένη στο σκοτάδι. Τότε πρόσεξαν ξαφνικά ένα φως να ανεβαίνει το μονοπάτι που κατηφόριζε σε μια χαράδρα στο πλάι τους. Το φως ήταν χαμηλά στο έδαφος και το σχήμα, η θέση, η φωτεινότητα και η κίνησή του, έκανε τους μάρτυρες να σκεφθούν ότι θα ήταν κάποιος αγροφύλακας με ηλεκτρικό φανάρι στο χέρι. Δυστυχώς, το πλέον σημαντικό μέρος του επεισοδίου δεν έγινε αντιληπτό. Πιστεύοντας ότι επρόκειτο για αγροφύλακα και ξέροντας ότι το κυνήγι ήταν απαγορευμένο, κρύφτηκαν με σκυμμένα κεφάλια πίσω από μια συστάδα θάμνων. Έμειναν έτσι για μερικά δευτερόλεπτα, όταν πρόσεξαν ότι η περιοχή γύρω τους ήταν άπλετα φωτισμένη. Κατάπληκτοι κοίταξαν ψηλά και πάγωσαν. Λίγα μέτρα πάνω από τα κεφάλια τους στέκονταν σαν γιγαντιαία ομπρέλα ένας φωτεινός δίσκος. Δεν μπόρεσα να βεβαιωθώ από το μάρτυρα, αλλά το ΑΤΙΑ θα πρέπει να είχε διάμετρο πάνω από 5 μέτρα. Μόνο η κάτω επιφάνεια του αντικειμένου ήταν ορατή και στο κέντρο της υπήρχε ένα στρογγυλό «παράθυρο» που, σύμφωνα με την περιγραφή – που έχω μαγνητοφωνήσει – έμοιαζε με τις κινούμενες «γρίλιες» που έχουν οι προβολείς των πλοίων, για να στέλνουν οπτικά σήματα Μορς. Το ΑΤΙΑ παρέμεινε λίγα δευτερόλεπτα από πάνω τους και κατόπιν απομακρύνθηκε με τεράστια ταχύτητα και πήγε και στάθηκε πάνω από μια σειρά λόφων πιο πέρα. Εκεί παρέμεινε πάνω από μισή ώρα, κάνοντας ελιγμούς πάνω από τις κορυφές. Ο μάρτυρας ανέφερε ότι είχε «ιλιγγιώδη ταχύτητα»,αλλά μετά από ερωτήσεις μου, επέμενε ότι δεν είδε το ΑΤΙΑ να πετάει από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά ότι το φως του έσβησε στιγμιαία, για να ανάψει ταυτόχρονα εκατοντάδες μέτρα ή χιλιόμετρα πιο πέρα. Αυτό είναι ενδιαφέρον, αν και περισσότερο ενδιαφέρον θα ήταν να ξέραμε τι συνέβη από τη στιγμή που φάνηκε το φως στο μονοπάτι, ως τη στιγμή που αντελήφθησαν το ΑΤΙΑ