Πριν πάνε οι Τούρκοι να χαλάσουνε τα Ψαρά, μια νύχτα από το μοναστήρι του Βάτου οι καλόγεροι στείλανε ένα παιδί να πάει για να τους φέρει τροφή όπως κάνανε κάθε βράδυ. Αφού κατέβηκε κάτω, πήγε και ψώνισε τα όλα χρειαζούμενα και έμεινε και κοιμήθηκε στο σπίτι της μάνας του. Εκεί αφού πήρε τον πρώτο ύπνο, σηκώθηκε χωρίς να ξέρει τι ώρα είναι. Σηκώνεται λοιπόν και ξεκινάει για το μοναστήρι. Στο δρόμο είδε καμιά εικοσαριά γυναίκες ασπροφόρες. Πήγε να τις μιλήσει αλλά αυτές δεν του μιλούσανε. Όμως τον έπιασαν στο χορό και λέγανε πολλά τραγούδια, μα δεν τα καταλάβαινε το παιδί γιατί δεν είχαν σειρά καλή. Τότε κατάλαβε πως ήταν Νεράιδες και φοβήθηκε και άρχισε να λέει προσευχές. Σαν περάσανε τα μεσάνυχτα τον πήρανε και τον πήγανε ως το μισό δρόμο και ξαγνάντισε το Διόχι. Τότε αυτές χαθήκανε από μπροστά του και έμεινε μοναχός. Σηκώθηκε λοιπόν και πήγε στο μοναστήρι και βρήκε τους καλόγερους και τους διηγήθηκε την ιστορία. Από το φόβο του ύστερα ποτέ νύχτα δεν έβγαινε έξω.