Η τρίτη μαρτυρία προέρχεται από τον Γιάννη Μανιά, ιδιωτικό υπάλληλο, κάτοικο Γλυφάδας, και τη γυναίκα του Μαρία. Όταν συνέβη η θέαση, στις 11 Οκτωβρίου 1998, ημέρα Κυριακή, περίπου κατά τις 10:30 το πρωί, είχαν αναχωρήσει από το χωριό Κεφαλάρι, όπου διέμεναν εκείνες τις ημέρες (εκεί βρίσκεται και η περίφημη αρχαία πυραμίδα), με κατεύθυνση αρχικά το Ναύπλιο και μετά το Τολό. Αφού πέρασαν τη διασταύρωση προς Επίδαυρο και Τολό και αφού είχαν διανύσει περίπου τρία χιλιόμετρα, η γυναίκα σκούντησε το σύζυγό της για να του δείξει κάτι περίεργο, όπως θεωρούσε, που έβλεπε στο βάθος του ορίζοντα. Όπως παρατήρησε ο Γιάννης, εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν στο δρόμο 5-6 άτομα τα οποία ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες και δεν είχαν αντιληφθεί τίποτα. Σε ένα αυτοκίνητο που τους είχε προσπεράσει όμως, βρισκόταν ένα κοριτσάκι μαζί με τη μητέρα του και όπως κατάλαβε, παρακολουθούσε και αυτό το ίδιο φαινόμενο. Όταν κοίταξε προς την κατεύθυνση που του υπέδειξε η γυναίκα του, αντίκρισε ένα σύννεφο το οποίο έλαμπε πάρα πολύ από την ακτινοβολία του Ήλιου και επειδή εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι ήταν το μοναδικό σύννεφο στον ουρανό, σταμάτησε στην άκρη του δρόμου για να το παρατηρήσουν καλύτερα. Τότε διέκρινε ότι το σχήμα του ήταν κυλινδρικό και το χρώμα του τελείως λευκό. Ελάχιστα λεπτά ύστερα από αυτές τις παρατηρήσεις, το σύννεφο διαχωρίστηκε ξαφνικά σε δύο μικρότερα κομμάτια μεταλλικά, πάντα έντονα λαμπερά. Το ένα από αυτά τα κομμάτια που ήταν το μεγαλύτερο αποχώρησε από το σημείο που ήταν, με κατεύθυνση ψηλά στον ουρανό και με ταχύτητα περίπου όση και αυτή ενός υπερηχητικού αεροσκάφους αφήνοντας πίσω του μια ουρά λευκού χρώματος. Σύντομα όμως έκανε μια αλλαγή κατεύθυνσης και συνάντησε το δεύτερο κομμάτι, το οποίο ήδη κατευθυνόταν προς το Άργος. Η ταχύτητα τους ήταν περίπου ίση με αυτήν ενός αεροπλάνου κατά τη προσγείωση. « Παρακολουθώντας τα φτάσαμε στο Άργος έπειτα από 20-25 λεπτά, όπου τα είδαμε να ενώνονται σε ένα τεράστιο μακρόστενο σύννεφο πάνω από το χωριό Κεφαλάρι. Έπειτα από πέντε δέκα λεπτά αυτό το μακρόστενο σύννεφο μεταμορφώθηκε σε κώνο, που θύμιζε περισσότερο μια μεγάλη καμπάνα εκκλησίας, πάλι λευκού χρώματος, έντονα λαμπερού σαν το πρώτο σύννεφο και έφυγε προς την πλευρά του Ναυπλίου. Πάνω από τη θάλασσα έξω από το Ναύπλιο ο κώνος μεταμορφώθηκε σε ένα αντικείμενο σαν το κυλινδρικό κατάλευκο λαμπερό σύννεφο που είχαμε πρωτοδεί στα Λευκάκια και ακολουθώντας πάλι μια καμπύλη τροχιά πάνω από τα σύννεφα που ήδη είχαν μαζευτεί πάνω από τη θάλασσα του Ναυπλίου, χάθηκε μέσα στα σύννεφα μετά την παρέλευση περίπου δεκαπέντε λεπτών. Κατά την καμπύλη αυτή τροχιά του στο στερέωμα, η οποία ήταν σταθερή, έξω από το μεγάλο κυλινδρικό αυτό σύννεφο υπήρχαν αέρια ». Παρ’ όλο που το περιστατικό επέδρασε από ψυχολογικής πλευράς θετικά στους μάρτυρες, από φόβο προς το άγνωστο και επειδή είχαν το μικρό παιδί τους στο αυτοκίνητο δεν συνέχισαν την παρακολούθηση. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο μάρτυς αυτού του περιστατικού που όπως απεκάλυψε ενδιαφέρεται για το φαινόμενο των UFOs από την παιδική του ηλικία, είχε μία παρόμοια εμπειρία στις 10 Αυγούστου του 1989.