Είχαμε μαζευτεί μια παρέα φίλων σε ένα νησί που παραθερίζαμε τότε, στης Σπέτσες, ήμασταν σε ένα παλιό σπίτι που μόνο που το έβλεπες σου έδινε την εντύπωση ότι είχε φαντάσματα. Φυσικά το σπίτι ήταν απόλυτος κατοικήσιμο. Είπαμε λοιπόν να καλέσουμε πνεύματα μια που είχαμε αρχίσει τέτοιου είδους συζήτηση, στην αρχή κόψαμε τα χαρτάκια, βρήκαμε το στρογγυλό τραπέζι χωρίς καρφιά, φέραμε και ένα ποτηράκι και αρχίσαμε αφού συμφωνήσαμε όλοι ότι δεν θα κάνει κανείς πλάκα για να δούμε τελικά αν καταφέρουμε να καλέσουμε όντως πνεύμα. Ξεκινήσαμε λοιπόν πολύ απλά καλώντας κάποιο γνωστό μας πνεύμα π.χ την γιαγιά κάποιου. Κάναμε κάποιες δοκιμές μέχρι να ανακαλύψουμε ποιος από εμάς είχε αυτή την ικανότητα, δοκίμασε ο ένας δεν έγινε τίποτα μετά αλλός πάλι το ίδιο όταν ήρθε η σειρά μου επειδή γενικά με τραβούσε πάντα το περίεργο και το ανεξήγητο η επίκληση πέτυχε και ήρθε, αρχίσαμε λοιπόν να κάνουμε διάφορες ερωτήσεις που μας καίγανε στην ηλικία των 18 και είχαμε όντως απαντήσεις όμως όταν ρωτήσαμε ποιον είχαμε καλέσει η απάντηση μας πάγωσε όλους !! το ποτήρι πήγαινε εξαιρετικά γρήγορα και σε κάποια στιγμή εγώ τρόμαξα τόσο που άρχισα να ζητώ την άδεια του πνεύματος για να φύγω από τον κύκλο (όταν κάνεις κάποια επίκληση σε περίπτωση που θέλεις να φύγεις πρέπει να ζητήσεις την άδεια του πνεύματος να σε αφήσει, γιατί αν σπάσεις τον κύκλο από μόνος και φύγεις ..υπάρχει ο κίνδυνος να μείνει μέσα το πνεύμα και μετά άντε να το διώξεις)πάντως το αλάτι βοηθάει σε συνδυασμό με μία προσευχή !!! Η απάντηση λοιπόν στην ερώτηση αν μπορώ να αποχωρίσω ήταν συνέχεια αρνητική και δεν μπορούσα να σταθώ από την τρομάρα μου, όσο πέρναγε η ώρα γίνονταν όλο και ποιο απότομες η απαντήσεις και δεν έφευγε με τίποτα, αρχίσαμε λοιπόν να κάνουμε ερωτήσεις του τύπου γιατί θέλει να μείνει μαζί μας και τι ζητάει από μας, τον ρωτήσαμε ποιος από μας έχει δύναμη και με ποιον θέλει να επικοινωνήσει η απάντηση με έκανε να θέλω να εξαφανιστώ από το πρόσωπο της γης, ΕΓΩ !!!! το κοριτσάκι που είχε την περιέργεια να κάνει πράξη όλα όσα διάβαζε ήταν αυτό που είχε τραβήξει το κακό πνεύμα και όταν λέμε για κακό φαντάζομαι καταλάβατε ποιον εννοώ.....το όνομα του πλέον είναι απαγορευμένο για μένα, τον αποκαλώ "έξω από δω" ελπίζω να μην το ακούει αυτό τουλάχιστον. Τέσπα για να μην πολύλογο καταφέραμε και το διώξαμε αφού αργήσαμε να λέμε ότι προσευχή μας ερχότανε στο νου, τι αλάτια πετάξαμε και τι λιβάνια κάψαμε....είχαμε καλέσει και αλλά πριν το περιστατικό αυτό αλλά ήταν καλά πνεύματα ...συγκεκριμένα μια κοπέλα από την παρέα είχε καλέσει τον ξάδελφο της που είχε πνίγει ένα χρόνο πριν στο νησί .... σε κάποια φάση μάλιστα αυτή τον ρώτησε κάτι για να πειστεί ότι ήταν αυτός, η απάντηση του ήταν Αγαπώ. Η κοπέλα μετά από αυτό έβαλε τα κλάματα, όταν τον ρωτήσαμε όμως πως πέθανε και που βρίσκετε τώρα η απάντηση ήταν ότι δεν του επιτρεπόταν να απάντηση. Και μετά από αυτό δεν τόλμησα ούτε τα χαρτιά να ξαναπώ !!! Πέρασαν 3 χρόνια και ένα βράδυ είχα βγει με μία φίλη μου σε ένα After club συγκεκριμένα στο γνωστό για την εποχή After εκεί μέσα λοιπόν σε κάποια φάση με πλησίασε ένας τύπος που με παρατηρούσε αρκετή ώρα, μόλις με πλησίασε θυμάμε οτι μου επιασε τόσο ασχετα την κουβέντα που μετά από λίγα λεπτά αντί να με ρωτήση τη Χομπι εχω η κάτι αλλο τέλος πάντων που να συνηθίζεται σε περιπτώσης γνωριμιών με ρώτησε τι φοβάμε ποιο πολύ στην ζωή μου και φυσικά η απάντηση ήταν ο "έξω από δω" ...και αυτός αντί να παραξενευτεί μου απάντησε αμέσως τό ξέρω ( μου επιασε το χέρι και σκεφτηκα οτι θα θέλει να μου πει την μοίρα μου, ομως αυτός επιασε τα 3 δακτυλα μου και μου είπε ότι έχω έρθει σε επαφή μαζί του πριν 3 χρόνια ....και εγώ ξαφνικά πάγωσα γιατί μου ήρθε στο μυαλό εκείνο το αστείο με τα πνεύματα που είχαμε κάνει τότε ...αρχίζοντας να χάνω τα λόγια μου των ρώτησα ποίος είναι και ξέρετε ποια ήταν η απάντηση !!!!!! "είμαι αυτός που φοβάσαι" άντε πάλι κόκαλο η δικιά σου......εκείνη την στιγμή ήθελα να εξαφανιστώ και έψαχνα να βρω που στο καλό είχε χαθεί η φίλη μου, ήθελα να την πάρω να φύγουμε. Σας σηκώθηκε η τρίχα ? εμένα πάντως με πιάσανε τα κλάματα και δεν ήξερα τι να κάνω ούτε εγώ δεν θυμάμαι πως έφυγα από δίπλα του, τα μάτια του ήτανε τόσο πράσινα που σχεδόν σε μαγνητίζανε ήταν τόσο ψηλός που εγώ αισθανόμουνα στούμπος και το παράξενο ενώ είχε τόση ζέστη εκεί μέσα εκείνος φορούσε καμπαρτίνα μαύρη. Πάντως αν και έχουν περάσει από τότε 10 χρόνια, πραγματικά το πρόσωπο του το θυμάμαι ακόμα .... από τότε δεν ξανακάλεσα πνεύματα